İskana Tabi Tutulanların Türkleştirilmesi

İskana Tabi Tutulanların Türkleştirilmesi:

1930 yılında İçişileri Bakanlığı tarafından yayınlanan gizli bir genelde aydınlatıcı bir nitelik taşımaktadır.
Genelge : ''Yabancı lehçelilerin anadilerini türkçe kılınmak suretiyle Türk camiasına kazandırılması,valilerin sorumluluğuna tevdi etmekteydi.Bunu gerçekleştirmek için uygun usul ve araçları bulmak valilerin göreviydi.Bu politikanın ortak noktaları arasında su hususlar bulunmalıydı:

1-Yabancı lehçelerle konuşan köy ve nüfuslarının belirlenmesi.

2-Bu tür köylerin küçük olanlarını civardaki Türk köylerine dağıtmak.

3-Yabancı lehçeli olanların köy ve mahalle kurmalarını engellemek.

4-Yabancı lehçelilerin bulundukları yerlerdeki memurları,mutlaka o yabancı lehçeyi konuşmayan Türklerden seçmek.

5-Türkçe konuşmanın ve ''som Türklüğe '' mensup olmanın sadece şerefli değil aynı zamanda karlı bir iş olduğunu göstermek.

6-Türk kızlarını Türkçe konuşmayanlarla evlendirmeye özendirmek.

7-Yabancı lehçeyle konuşanların kıyafetlerini,şarkılarını,oyunlarını,düğün ve diğer geleneklerini kötü göstermek,bu kişilerin ve ailelerinin isim ve lakaplarını Türkçeleştirmek,onları hiçbir zaman,Boşnak,Tatar,Çerkez,Laz,Kürt,Abaza,Gürcü,Pomak vs. diye adlandırmamak,köylerin o lehçedeki isimlerini değistirmek ve evlerinde ve aralarında Türkçe konuşmaya zorlayarak onlara yürekten"Türküm" dedirtmek.
Özetle"dillerini,adetlerini ve dileklerini Türk yapmak,Türkün tarihine ve bahtına bağlamak her Türk'e teveccuh eden milli ve muhim bir vazifedir.

Kaynak:"İskana Tabi Tutulanların Türkleştirilmesi" Uygulamasına ilişkin Gizli Genelge.No:1/28(Ankara 1930). aktaran Ahmet Yıldız 'Ne Mutlu Türküm Diyebilene' syf:289